Πρίν από μερικά χρόνια, στα ορυχεία της Κασσάνδρας στην Χαλκιδική είχε βρεθεί κόκκινος υδράργυρος σε αρκετά μεγάλη ποσότητα, αλλά η κυριότητα και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του δόθηκαν σε μια Γαλλο-Ελβετική εταιρία . Ο κόκκινος υδράργυρος είναι ένα πολύ σπάνιο υλικό και είναι πιό πολύτιμο από χρυσάφι.
Ο κόκκινος υδράργυρος αναφέρεται και στα περίφημα Ραμαγιάνας, τα ινδικά έπη, σαν καύσιμο κίνησης των ιπτάμενων σκαφών της Αυτοκρατορίας των Ράμα που τα κατασκεύαζαν όπως γράφουν οι Βεδες Έλληνες. .
Βλέπουμε λοιπόν πως η χρήση αυτού του υλικού ορυκτού και οι ιδιότητες του ήταν γνωστές στους Αρχαίους Έλληνες και αυτό από μόνο του προκαλεί απορίες. Με ποιόν τρόπο μπορούσαν να το βρουν (όντας αρκετά σπάνιο) και να αναλύσουν τις ιδιότητες του; Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ο κόκκινος υδράργυρος είναι ραδιενεργό ισότοπο του υδραργύρου οπότε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούσαν την ραδιενέργειά του. Αλλά για να χρησιμοποιήσουν την ραδιενέργεια ως καύσιμο έπρεπε να είχαν πυρηνικούς αντιδραστήρες...!!!!!!! Ο Τάλως χρησιμοποιούσε μάλλον τον κόκκινο υδράργυρο. Γιατί από μια οπή στην φτέρνα χύθηκε το υγρό που περιείχε. Και ο Κολοσσός της Ρόδου που προστάτευε το λιμάνι του νησιού, ήταν μια προσπάθεια αντιγραφής του Τάλου. Άρα και αυτός θα είχε κόκκινο υδράργυρο; Ο κόκκινος υδράργυρος είναι υπαρκτός. Ο κ. Κων/νος Παπαστεφάνου, καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, λέει γι αυτόν
Ο κόκκινος υδράργυρος ή άλλως πώς κροτικός ή βροντώδης υδράργυρος Hg (OCN)2 είναι εκρηκτική ύλη. Αντικαταστάθηκε από τον τετρανιτρικό πενταερυθρίτη (ΡΕΤΝ, pentaerythritol tetranitrate) C (CH2ΟΝΟ2)4και τον κυκλωνίτη (RDX, Research Department Explosive) (CH2-Ν-ΝΟ2)3.Μυστηρια πράγματα . Νομίζω ότι τίποτα δεν ξέρουμε για τους προγόνους μας. Τον αστρολάβο ακόμη δεν τον αποκωδικοποίησαν .
Ο κόκκινος υδράργυρος αναφέρεται και στα περίφημα Ραμαγιάνας, τα ινδικά έπη, σαν καύσιμο κίνησης των ιπτάμενων σκαφών της Αυτοκρατορίας των Ράμα που τα κατασκεύαζαν όπως γράφουν οι Βεδες Έλληνες. .
Βλέπουμε λοιπόν πως η χρήση αυτού του υλικού ορυκτού και οι ιδιότητες του ήταν γνωστές στους Αρχαίους Έλληνες και αυτό από μόνο του προκαλεί απορίες. Με ποιόν τρόπο μπορούσαν να το βρουν (όντας αρκετά σπάνιο) και να αναλύσουν τις ιδιότητες του; Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ο κόκκινος υδράργυρος είναι ραδιενεργό ισότοπο του υδραργύρου οπότε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιούσαν την ραδιενέργειά του. Αλλά για να χρησιμοποιήσουν την ραδιενέργεια ως καύσιμο έπρεπε να είχαν πυρηνικούς αντιδραστήρες...!!!!!!! Ο Τάλως χρησιμοποιούσε μάλλον τον κόκκινο υδράργυρο. Γιατί από μια οπή στην φτέρνα χύθηκε το υγρό που περιείχε. Και ο Κολοσσός της Ρόδου που προστάτευε το λιμάνι του νησιού, ήταν μια προσπάθεια αντιγραφής του Τάλου. Άρα και αυτός θα είχε κόκκινο υδράργυρο; Ο κόκκινος υδράργυρος είναι υπαρκτός. Ο κ. Κων/νος Παπαστεφάνου, καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, λέει γι αυτόν
Ο κόκκινος υδράργυρος ή άλλως πώς κροτικός ή βροντώδης υδράργυρος Hg (OCN)2 είναι εκρηκτική ύλη. Αντικαταστάθηκε από τον τετρανιτρικό πενταερυθρίτη (ΡΕΤΝ, pentaerythritol tetranitrate) C (CH2ΟΝΟ2)4και τον κυκλωνίτη (RDX, Research Department Explosive) (CH2-Ν-ΝΟ2)3.Μυστηρια πράγματα . Νομίζω ότι τίποτα δεν ξέρουμε για τους προγόνους μας. Τον αστρολάβο ακόμη δεν τον αποκωδικοποίησαν .
This post was written by: Author Name
Your description comes here!
Get Free Email Updates to your Inbox!
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου